woensdag 8 oktober 2014

De Aalscholver

De meeste mensen zullen hem ongetwijfeld wel eens gezien, voorbij vliegend laag over het water of zittend in een boom. Met name dat laatste verbaasd me elke keer weer. Deze vogels zijn namelijk uitgerust met enorme zwemvliezen aan de poten waarmee ze uitstekend kunnen zwemmen en onder water op jacht kunnen gaan naar de toch ook niet langzame vissen. Maar het blijft een komisch gezicht als zo'n grote olympisch zwemkampioen een boompje in klautert van uit het water. Met zijn dan zeer onhandige zwempoten kost het zeer veel moeite om op de tak te komen. Dit gaat ook vaak gepaard met gebruik van vleugels. Echter even een sprongetje in de tak zit er ook niet in want vanaf het water opstijgen is ook een wat moeilijker aangelegenheid voor de Aalscholver. Dus behelpen aan alle kanten en als de vogel dan eindelijk zijn plekkie heeft gevonden op dan is het nog steeds een wiebelig geheel. En is het evenwicht dan eindelijk gevonden dan kunnen de vleugels opengeklapt worden om ze te laten drogen. Dit drogen zou nodig zijn omdat het verenpakket van de Aalscholver minder vet bevat dan veel andere watervogels die als het ware waterdicht lijken te zijn. Dat de Aalscholver dit niet heeft zou te maken hebben met het feit dat deze vogel onder water goed voor moeten kunnen komen en dat kan minder goed als het verenpak goed vet is. Dan zou de vogel veel meer moeite moeten doen om diep(er) te kunnen duiken zoals ze graag doen. Om dezelfde reden houd hun verenpak ook niet zoveel lucht vast, ook dat zou het duiken moeilijker maken voor de Aalscholver. Lucht wil namelijk ook omhoog onder water. Ook het landen op het water gaat met wat onrust gepaard. Op de foto bovenaan dit artikel is de vogel net in het water geland en heeft een remweg nodig waarbij een flinke boeggolf ontstaat. Als ze zwemmen zijn het net mini onderzeeërs waarvan de periscoop nog boven water uitsteekt. De vogels liggen meestal vrij diep in het water waarbij een klein gedeelte van de rug/vleugels en de nek en kop boven het water uit steken. Bijgaand nog een paar foto's van deze vogel, die als je er wat langer mee bezig bent toch ook weer heel bijzonder is met zijn eigen maniertjes.

Graag tot een volgende keer.

Met vriendelijke groeten,
Tom Smit


zondag 31 augustus 2014

Lauwersmeer

Afgelopen week een paar dagen rond het Lauwersmeer doorgebracht. Wat pogingen gedaan om de zonsondergang vast te leggen. Maar alle keren verdween de zon (grotendeels) achter de opkomende wolken en leverde dus niet op wat ik in gedachten had. Toch een poging gewaagd om er een aantal leuke plaatjes van de te maken. De foto hierboven is genomen vanaf een schip op de Waddenzee nabij de Engelsmanplaat. De andere foto's van de zonsondergang zijn genomen vanaf de pier waar de boot naar Ameland vertrekt nabij Holwerd (Fr). Verder nog wat Wad-foto's en onderweg ook nog een spreeuwenzwerm ontmoet. Weliswaar niet zo massaal als afgelopen voorjaar in de Nijkerker polder maar toch leuk om te zien. Zeker toen ze massaal in het riet doken om daar te overnachten en alle rietstengels doorbogen van het gewicht van de spreeuwen en ze een steeds groter deel van het riet helemaal plat kregen.
De grote zwarte plekken op de foto in het riet zijn de spreeuwen die massaal in het riet gingen zitten en het riet deden buigen. Af en toe vloog de hele meute weer op om nog wat figuren te maken en vervolgens toch weer in het riet te duiken voor de overnachting.
Uiteraard ook nog wat zeehondjes gespot, zowel in Pieterburen als ook op het Wad zelf. En onderstaand krabbetje kwam ik tegen op de Engelsmanplaat.


Ook deze keer weer een paar foto's als afsluiting van de weblog.

Graag tot een volgende keer.

Met vriendelijke groeten,
Tom Smit


Wierdense Veld

Afgelopen tijd een aantal keren 's morgens vroeg op het Wierdense Veld geweest. Niet echt super foto's gemaakt maar wel weer wat technieken geprobeerd. Een van die technieken is met de flitser bezig geweest om onderwerpen te belichten en dan met name tegen een lichte achtergrond. Normaal gesproken krijg je dan silhouetten van je onderwerp of een super over belichte achtergrond. Kijk even naar het ijsvogeltje in mijn vorige weblog. Hier is bewust de achtergrond overbelicht om de ijsvogel goed er op te krijgen. In bovenstaande foto is tegen de zon in gefotografeerd en ondank dat er mist en wolken voor zaten was de zon toch al fel genoeg om de foto te overheersen qua licht. Hierdoor wordt de rest van de foto donker(der) en wordt hier je onderwerp een silhouet. Dit uiteraard bij gebruik van meervlaksmeting. Hierbij wordt naar de hele foto gekeken en de sluitertijd/diafragma bepaalt. Een andere optie om je onderwerp goed belicht te krijgen is de spotmeting. Hierbij meet je het onderwerp en wordt diafragma/sluitertijd daar op afgesteld. Nu is je onderwerp wel goed maar zal de rest zwaar overbelicht zijn. Er zijn echter ook manieren waarop beiden goed kunnen zijn en daarvoor hebben we de help van wat kunstlicht nodig. Dit kan een flitser zijn (zoals ik hier gebruik) maar het kan even goed met een zaklamp die je onderwerp belicht. Flitser heeft echter een andere voordeel. Met een goed afgestelde flitser kun je namelijk je onderwerp bevriezen en dus mooi scherp krijgen door de hele korte flits die gegenereerd wordt. Met een gewone lamp met permanente belichting lukt dit niet echt.


Bij de linker foto is de flits (handmatig ingesteld op 1/16 van de maximale flitskracht) gebruikt om tegen de felle zon in het onderwerp niet als alleen maar een silhouet te krijgen maar ook daar de kleur en details te kunnen zien. De kracht van de flits is afhankelijk van o.a. je afstand tot het onderwerp en is een kwestie van een beetje proberen. Ga je verderaf dan zul je meer flitskracht moeten gebruiken. Dichterbij dus minder. Ik begin meestal zelf met 1/8 van de flitskracht en ga van daaruit verder experimenteren. Omdat ik ook de zon en dergelijke er fatsoenlijk op wilde hebben heb ik de lichtmeting zo laten staan als bij het maken van een foto met een silhouet. Omdat de flits op handmatig staat heb ik dus zelf in de hand hoe het een en ander reageert. Hier dus geen ETTL bij de flits dus die wordt niet meegenomen in de bereiking door de camera die door het felle zonlicht dus een silhouet foto maakt. De flits voorkomt dit. De rechterfoto is in principe gemaakt met dezelfde techniek. Hier heb ik er alleen voor gezorgd dat de sluitertijd lang genoeg is om ook de achtergrond (hier de blauwe lucht met de witte wolken) er op te krijgen. Door ook hier weer gebruik te maken van een flitser kan ik mijn onderwerp met de flits bevriezen en de (wat) langere sluitertijd zorgt ervoor dat ik ook mijn achtergrond op de foto krijg. Is je sluitertijd te snel dan zal je achtergrond donker of helemaal zwart gaan worden. Ook dat kan op zich mooi zijn maar was hier niet de bedoeling.
Een andere onderwerp waarmee ik gespeeld heb in deze foto's is het standpunt. De beide foto's zijn van dezelfde juffer, is overigens een gewone pantserjuffer, maar met een ander standpunt waardoor je dus ook een andere achtergrond krijgt en dus een andere foto. De juffer en het grassprietje zijn niet verplaats, maar gewoon zelf om je onderwerp heen draaien. Op deze manier kun je dus op zoek gaan naar jou perfecte foto. Daarnaast ook nog een aantal gewone plaatjes geschoten. De eerste keer dat ik hier kwam was het mistig en vochtig en zaten alle spinnenwebben onder het dauw. Dan zie je pas goed hoeveel verschillende webben er zijn. Horizontale, verticale, nette, slordige, complete en hele kleine wegjes. Heb er zo maar een aantal op de foto gezet.

Hieronder zoals gebruikelijk nog een paar foto's als afsluiting.

Tot zover deze blog en graag tot een volgende keer.

Met vriendelijke groeten,
Tom Smit


zaterdag 9 augustus 2014

Hut nummer 6

Afgelopen vrijdag een dagje mogen proefdraaien in de nieuwste hut van Han Bouwmeester. Deze is in tegenstelling tot de andere hutten van Han aan het echte water gelegen. Dus geen waterbak voor het raam maar een echt water. Daar waar de vogels en andere beesten in de eerdere hutten zich rond het waterbassin bevinden (is de bedoeling) hebben ze hier de ruimte om te gaan en te staan waar ze willen in het water. Ook een stuk verder af. JE hebt dus wel wat millimeters nodig in sommige gevallen. Net als bij de andere hutten ligt ook hier het kijkvlak weer vlak boven de waterspiegel om een zo laag mogelijk standpunt te verkrijgen voor zeer fraaie platen. Was helemaal lekker gemaakt met allerlei verhalen over ijsvogeltjes die af en aan zouden vliegen en zich druk voor de hut bezig zouden houden. Han had me geadviseerd om vroeg te beginnen mede ook vanwege het licht 's ochtends. Dus rond een uur of zes kwam ik bij de hut aan en had me nauwelijks geïnstalleerd en mijn camera klaar of het eerste ijsvogeltje zal al te wachten op een mooie stam. Dit gaat goed dacht ik nog bij zelf, maar na een paar seconden was deze blauwe schicht alweer verdwenen. Zal zo wel weer terug komen. Mooi niet dus.

Ondertussen wel bezoek gehad van een ouder en jong meerkoet samen met een waterhoentje die het blijkbaar goed konden vinden met zijn drieën. Heb ze bijna de gehele dag samen zien optrekken. Zeer apart om te zien. De eerste paar uur was en bleef het mistig/heiig. Uiteindelijk zo tegen acht uur half negen kwam er wat zonlicht te voorschijn en was er het zeer mooi licht, fotografisch gezien. Maar het bleef rustig. Dus dat was wel een beetje balen, had het me anders voorgesteld en gehoopt, maar zo gaat het met natuurfotografie. Je hebt het niet voor het uitkiezen en dat is misschien maar goed ook. Wat wel verscheen wat een setje Tortelduifjes (echte wel te verstaan). Je kunt het verschil in weer goed zien tussen de twee bovenstaande foto's. De eerste is gemaakt toen de mist nog redelijk aanwezig was en de tweede is in het eerste zonlicht gemaakt.
Ook liepen er de met regelmaat een of meerdere oeverlopertjes rond te dwalen. Wat een zenuwpeesjes zijn dit zeg. Dacht dat kwikstaartjes erg waren maar deze zijn nog een flink graadje erger. Staan geen moment stil (over het algemeen) en maar wippen met het achterlijf. En als er dan meerdere waren dan ook nog eens achter elkaar aan jagen in een heel rap tempo. Bijna niet te volgen. En vergeleken met de Meerkoetjes die er rondliepen waren het maar kleine vogeltjes. Dat is wel iets wat ik mis. Vaak zie je wel vogels maar heb je geen idee van de verhoudingen tot andere vogels. Ondanks dat je de maten uit de boekjes haalt blijft het voor mij meestal vrij abstract. Hier liepen een van de Meerkoetjes samen op met een oeverloper en dan zie je de verhoudingen past echt. Maar na lang wachten en ook hele tijden geen activiteit en het bijna opgeven en weggaan, kwam hij dan uiteindelijk toch te voorschijn en liet zich voor de hut zien. De ijsvogel. En vanaf dat tijdstip (ergens rond twee uur) bleef hij wat vaker terug komen en naast het zitten werd er ook met enige regelmaat een visje gevangen. De vangst werd dan even hardhandig dood geslagen op de boomstam en dan razendrap naar binnen gewerkt. Zo heeft hij het nog in zijn bek en zo is het in zijn keelgat verdwenen. Ook kwam hij wat dichterbij zitten. Waar hij in eerste instantie toch veel op de achterste boomstam bleef zitten kwam hij later een stuk dichter bij om zijn nieuwe territorium eens te kunnen overzien.

Op de uitkijk over zijn nieuwe territorium.

Op een gegeven ogenblik zelfs zo dicht bij dat hij bijna het gehele beeld van de foto beslaat bij 500mm.

Als een van de laatste acties van die jonge ijsvogelman kon ik hem vastleggen op een sigaar in plaats van ene stokje. Was even wachten en wat heen en weer schuiven met de camera maar uiteindelijk kwam hij toch vrij te zitten en nu nog even wachten tot hij zijn koppie de goede kant opdraaide en ook dat gebeurde. Eigenlijk had ik er niet zo veel vertrouwen in dat deze foto goed zou worden. Maar thuis achter de PC zag ik wel wat mogelijkheden om met een klein beetje bijwerken er toch een leuke foto van te maken. Deze foto staat boven aan dit weblogje. Als afsluitingen van deze blog nog een aantal foto's van o.a. de ijsvogel en de oeverloper.

De hut van Han Bouwmeester is vanaf nu te huur via de website van Han (www.hanbouwmeester.nl) of rechtstreeks via Hut 6 van Han.

Hieronder nog een paar foto's van de ijsvogel en de oeverloper.

Tot zover deze blog over de nieuwste hut van Han Bouwmeester en graag tot een volgende keer.

Met vriendelijke groeten,
Tom Smit