vrijdag 13 juli 2012

Naardermeer op herhaling

Van de week nog een maal naar het Naardermeer geweest om daar de Aalscholverkolonie te kunnen fotograferen. Wilde nu echter ook wat meer van onderweg meenemen. Zoals in een van mijn vorige blogs reeds gemeld is deze voormalige bijna vuilstortplaats van Amsterdam rond 1906 gered door Jac. P. Thijsse die er gelukkig wel heil in zag om dit gebied samen met een paar rijke vrienden te behouden als Natuurgebied nadat het door de eeuwen heen al verschillende doelen had gehad maar die gelukkig weer snel verdwenen doordat bijvoorbeeld oogsten tegenvielen en het leegpompen en houden toch een financiele tegenvaller bleken te zijn. Een van de opvallende beestensoorten op het water waren de schrijvertjes. Hierover heeft Guide Gezelle ooit een gedicht geschreven. Dat gedicht heb ik in een ander blog neergezet, zodat deze niet te lang wordt. Dat blog is te benaderen via Het Schrijverke van Guide Gezelle. Tijdens de tocht ook een ringslang gezien, zwemmend langs de boot en uiteraard aan de ander kant, zwemmend tussen het riet. Gelukkig toch nog een foto van kunnen maken. Dit was de enige van de drie in Nederland in het wild voorkomende slangen die ik nog nooit had waargenomen. Weer een streepje erbij.
Zoals gezeg tijdens deze toch wat meer op de omgeving gelet. Was er nu ook wat beter op voorbereid wat ik zou aantreffen. Maar gelukkig weet je nooit wat je in de natuur tegen komt, soms valt het tegen en soms valt het mee zoals deze avond met een mega zonsondergang bij het Naardermeer. Maar eerst nog even bij de Aalscholvers langs waarbij ik deze keer ook geprobeerd heb wat meer van het geheel op de foto te krijgen.
Was een beetje friemelen door de kijkgaten heen, maar er zijn toch een paar geslaagde foto's uitgekomen. Uiteraard ook nog weer wat portretjes gemaakt. Ook nog een dame enthousiast gemaakt door haar gebruik te laten maken van mijn telelens. Nog nooit iemand zo enthousiast meegemaakt. :)
Op de weg terug werden we getrakteerd op een hele fraaie zonsondergang en veel zwanen die ook nog even wilden genieten van het laatste zonnetje in het gouden water.
Zoals in de laatste blogs gebruikelijk sluit ik weer af met een aantal foto's van deze avond. Hopelijk vond u het ook weer de moeite waard om te kijken.
Met vriendelijke groeten,
Tom Smit



Doorkijkjes in het waterlandschap van het Naardermeer


Juffers in het groen


Verscholen in het groen


De Kolonie


De Zwanenbloem

Het Schrijverke


Het schrijverke

Guido Gezelle


O Krinklende winklende waterding
met ‘t zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op ‘t waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
al zie ‘k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
al zie ‘k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
dat nimmer van schrijven zijt moe?
Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,
en ‘t water niet meer en verroert
dan of het een gladdige windtje waar,
dat stille over ‘t waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -
Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,
gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?
Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,
of ‘t water, waarop dat ge drijft?
Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
of is ‘et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
of is het u, schrijverken zelf?
En t krinklende winklende waterding,
met ‘t zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
en ‘t bleef daar een stondeke staan:
"Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen af
het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf,
één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
niet lezen, en zijt gij zo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
den heiligen Name van God!"

Guido Gezelle



Voor de mensen bij de Naardermeer avondexcursie van 12 juli 2012.

Met vriendelijke groeten,
Tom Smit

zondag 8 juli 2012

Lonnekermeer

Vanmorgenvroeg naar het Lonnekermeer geweest. Slapen wilde net echt lukken met deze temperaturen en na ruim een uur wakker te hebben gelegen uiteindelijk om kwart voor zes mijn bed maar uitgegaan om even op de fiets naar het Lonnekermeer te fietsen. Wilde dat toch al een tijdje doen, dus moest het er maar van komen. Het Lonnekermeer is een zandafgraving welke rond 1900 ontstaan als gevolg van de behoefte om spoordijken aan te leggen om het Twentse land naar de vooruitgang te helpen. Nu is het een natuurgebied welke beheerd wordt door Landschap Overijssel en waar je mooi kunt wandelen en kunt genieten van de Villa welke prominent midden tussen de twee meren prijkt. Ook is er nog een boswachterswoning en enige ander percelen. Het was gelukkig nog niet druk rondom het Lonnekermeer zodat ik rustig fietsend van de rust kon genieten op zoek naar leuke doorkijkjes en andere stukjes mooie natuur. Bijgaand een kort beeldverslag van de tocht door dit gebied. Als afsluiting een aantal gedichten van Willem Wilmink. Deze gedichten staan langs het pad, als leeringh ende vermaeck.
Met vriendelijke groeten,
Tom Smit

De foto's van de villa van verschillende kanten.

Foto's van de omgeving rond het Lonnekermeer.


De gedichten van Willem Wilmink welke langs het wandelpad het Lonnkermeer staan.

zaterdag 7 juli 2012

Dinertime

In mijn laatste blog was het onderwerp ook al min of meer dinertime. Echter toen onder een andere titel. Na een aantal weken veel uur gewerkt te hebben en weinig tijd gehad voor fotograferen heb ik vandaag de camera weer eens opgepakt en ben onze "natuurtuin" ingegaan om eens wat onderwerpen te gaan zoeken voor wat macrofoto's. Ik wilde wat gaan spelen met flits. Normaal gesproken gebruik ik voor macrofoto's al snel de macro twin flitser, maar ik heb er nu bewust voor gekozen om dat eens niet te doen en gebruik te maken van mijn gewone flitser. Deze flitser heb ik wel voorzien van een diffuserkap om het licht wat te spreiden. Bij het doorlopen van de velden in mijn tuin kwam ik een larve van een lieveheersbeestje tegen op een grashalm. Deze meegenomen en in een potje gezet zodat de halm mooi rechtop bleef staan. Reden waarom de larve in deze halm zat werd mij al vrij snel duidelijk, namelijk een aantal lekkere vette bladluizen.
Nu dus aan de slag. Flister en fototoestel klaar gemaakt en in positie gezet. Gelukkig levert men bij de flitser een voetjes waarmee je hem makkelijk op een tafel of zo kan neerzetten. Mijn macrolens op het toestel en aan de slag.
Ik trof de larve aan toen hij net met zijn diner bezig was, namelijk zo'n lekkere bladluis. De bladluis spartelde nog wel tegen maar had geen schijn van kans in de kaken van de larve en dat het een smulpartij was blijkt wel uit het feit dat de kop van de larve helemaal onder de restanten van de bladluis zat. Na de maaltijd moest er natuurlijk even lekker uitgebuikt worden en ging de larve rustig op de halm zitten. Echter na enige tijd kwam er weer beweging in en wel richting larvetoilet, oftwel wat er in gaat moest er ook weer uit.
En toen dat eenmaal gebeurt was moest er ook weer opnieuw eten in en ging de larve weer op pad, op zoek naar nieuwe bladluizen. Ze leken hem echter al in de gaten te hebben. Althans zo leek het wel. Uiteindelijk de larve maar weer netjes in het gras teruggezet.


Wat later vond ik ook nog een larve op een bramenstruik in de tuin. Ook deze larve meegnomen. Aangezien het blad aan een wilde scheut van de struik zat gelijk de hele scheut afgeknipt en meegenomen. Wat me bij de eerste paar foto's van deze larve opviel was het feit dat deze een andere tekening had dan de voorgaande. Weet niet of dit verschil veroorzaakt wordt doordat deze larve in een andere levensfase zat dan de voorgaande of dat het een andere lieveheersbeestjessoort (met scrabble zou ik met dit wordt gelijk gewonnen hebben denk ik) was die hieruit zou moeten komen. Hieronder twee foto's van de andere larve. Het verschil in rode elementen van dit stekelfiguur vielen mij hier op. Bij de eerste larve (die hierboven aan het diner) heeft slecht twee rode lijnen op zijn lijf van vier elementen lang.

Ook valt hier weer gelijk de kleine scherptediepte op die je bij dit soort foto's hebt ondanks het diafragma van F14. De tweede larve heeft een rode rechthoek van stekelelemten op zijn lijf en dan ook nog eens vijf stekelrijen lang in plaats van vier bij de vorige. Ook het feit dat zo'n larve zo stekelig is was me zeker niet opgevallen zonder mijn macrofoto's. Is fotografie toch nog ergens nuttig voor. Mocht iemand hier meer info over weten dan hoor ik het graag.
Met vriendelijke groeten,
Tom Smit
Deze twee bovenstaande foto's zijn wat resultaten van de testjes met de flitser. Deze is onder het blad aangebracht waardoor de structuur van het blad mooi naar voren komt. Bij de zwart wit foto vind ik dat fraaier naar voren komen dan bij de kleurenfoto.
En zo wordt je flitser als startbaan gebruikt als je even niet oplet.