Het Harderbroek

Gisteren weer even op pad geweest voor mezelf om foto's te maken. Was eerst van plan om de Veluwe op te gaan maar heb de plannen toch gewijzigd en ben over het randje van de Veluwe heen geduikeld en de polder in gegaan. Niet zo heel ver overigens, maar naar een klein gebiedje waar ik vele malen hard langs ben gereden op weg naar mijn werk of naar huis. Zo af en toe zag ik wel eens een auto staan op het kleine parkeerplaatsje aldaar, maar was er nog nooit geweest. En dat was jammer blijkt nu.

Ondanks dat het Harderbroek niet zo giga groot is, is het volgens mij wel een leuk gebiedje om eens vaker rond te struinen. Veel mogelijkheden tot rondstruinen is er overigens niet echt en bij dat struinen wordt je geadviseerd laarzen aan te trekken. Kun je inderdaad beter wel doen. De wandelroute heet dan ook niet voor niets het "Laarzenpad". Dit laarzenpad leid je dan na zo'n 1,5 kilometers bij een uitzichtpunt waar je het uitzicht hebt over wat plassen en sloten met riet ertussen. Hieraan dankt het gebied dan ook de naam "broek" wat uit vroeger tijden moeras betekende. Ook om het gebied heen gereden en in meerdere opzichten genoten van wat er te zien was.

Eerst maar eens op de kaart gekeken hoe de omgeving er uit zag en waar je wel en niet mocht komen. Met een 10 minuten ben je om het gebied heen gereden met de auto. En had ik al veel moois gezien. Bij een bepaald punt op de dijk zag ik wel 15 grote zilverreigers. Mooi gezicht al die beesten langs de kant in de sloot.

Helaas zat het er niet in dat ze even wilden poseren, dus alleen wat vluchtfoto's kunnen maken.

Een eindje verderop waren twee buizerds aan het "stoeien" om de beste uitzichtsplek. Deze nog wel even mee kunnen pikken in een plaatje en daarna weer verder gereden.

Na daar nog even van alles het fraais genoten te hebben, en niet allen de reigers, weer verder gereden naar de plek die ik al vele malen gepasseerd was en wat mijn bestemming was voor nu. Die was snel gevonden. Auto neergezet en rugtas met spullen mee. Doordat de bewolking al wat begon op te trekken werd het een mooi licht en de mist slierten begonnen ook al mooi te komen.

Eerst de weg moeten zoeken en blijkt achteraf dat ik die totaal gemist heb. Uiteindelijk toch wel weer op het rechte pad terecht gekomen. Eenmaal op het rechte pad kwamen er ook nog verschillende vogels overvliegen, zoals een groep kleine zwanen en aalscholvers. Aan het einde toch bij het uitkijkpunt beland. Zoals gezegd hier een fraai uitzicht over de plassen ed, waarbij ik me voor kan stellen dat het hier in voorjaar en zomer toch ook een heel mooi uitzicht moet gaan bieden op allerlei watervogels.

Men is er op dit moment bezig met plan "Roerdomp" voor een plekkie voor dit fraaie beest en wie weet komt die nog wel een keer poseren voor me. Op het uitkijkpunt ook nog even genoten van de zonsondergang door de mist en de opkomende bewolking, wat een kleuren. Op de weg terug naar de auto ook nog even bewonderend gekeken naar de kleuren veroorzaakt door de zon tegen de wolken aan met de steeds meer opkomende en dichter wordende mist, die in grote slierten over het landschap heen zwierde. Echte "Witte Wieven" dus. Bijgaand nog een paar sfeerimpressies van de mist en het fraaie licht wat er was.

O ja, ook nog een paar vreemde vogels gezien, de ene haalde allerlei capriolen uit en de ander is volgens mij het vliegtuig welke Martin Schroder gebruikte als eerste vliegtuig voor zijn later zo grote imperium "MartinAir" genaamd. Deze maakte blijkbaar een rondvlucht of zo vanaf Lelystad Airport om daarna weer onderdeel uit te gaan maken van de collectie van het Aviodrome aldaar.

Voor de vliegtuigkenners onder ons, het kenteken is PH-DDZ. Zeker geen onbekende. Het is een DC-3 die is aangeschaft door de Dutch Dakota Association en in de originele outfit van Martin's Air Charter is gestoken.

Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl

In het spoor van ....... De Bever (2)

Ook vandaag weer eens op zoek geweest naar de bever en beversporen. Maar wat een dag, deze 2e november 2011. Toen ik de polder inreed had ik nog zo iets van dit wordt helemaal niets, donkere wolken, regendruppels op de autoramen, maar wat zou ik aangenaam verrast worden door het weer.

Toen ik op de parkeerplaats aan kwam leek het er op dat er een beetje zon begon door te komen en warempel nog geen twee minuten later toen ik net op pad was leek het er op dat het definitief zonnig begon te worden. De eerste teken hiervan was een hele verse dagpauwoog, en dat begin november. Kan me niet herinneren dit ooit meegemaakt te hebben. 17 graden, zwetend over het bospad en dat in november met alleen een T-shirt aan. Kan het nog gekker (vast wel, maar voorlopig is het zo wel goed).

Eigenlijk was ik ook min of meer op zoek naar paddenstoelen, maar de grote groep inktzwammen was totaal van de aardbodem verdwenen. Ook alle andere paddenstoelen leken op dat stuk verdwenen te zijn, of ik heb gewoon niet goed gekeken.

Bij het water aangekomen zag ik dat er het een en ander veranderd was, al het riet was namelijk gemaaid. Aan de ene kant wel handig voor het uitzicht, maar aan de andere kant liep ik nu zelf wel aardig in het zicht. Nog geen tien meter verder op zag ik uit het riet allemaal golfjes komen en niet eenmalig van een vis of zo, nee echt steeds achter elkaar door. Daar was dus e.e.a beest bezig. Voorzichtig iets verder gelopen in de hoop een glimp op te kunnen vangen van wat die golfjes veroorzaakte. Inderdaad meer dan een glimp werd het ook niet, het was iets groots en bruin, maar of het ook echt een bever is geweest kon ik niet zien. Had net de bril afgezet om de verrekijker er bij te pakken toen het weg was. Zou best zo'n grote rat geweest kunnen zijn.

Wel overal omgeknaagde bomen (vers en oud)en door het gemaaide riet waren ook de glijbanen en sleephellingen goed te zien. Was wel een mooi gezicht.
Ook onderweg vele sleephellingen en glijbanen gezien.
Een eindje verderop kwam ik zowaar al weer een vlinder tegen, ditmaal een zwaargehavend geaderd witje. Ook deze was helaas niet geduldig genoeg om even een foto af te wachten. Dat was onderstaand jongen wel. Deze ging eens lekker in het zonnetje zitten genieten. Van deze en ook juffers heb ik er velen gezien vandaag.

Even later kwam ik nog iets aparts tegen, namelijk een slijmzwammen soort. Geen idee welk merk en type het verder is. Het was slechts een paar mm dik en ik zou er waarschijnlijk ook gewoon aan voorbij gelopen zijn als ik niet naar de libel had gekeken die langsvloog.

Op onderstaande foto is een beverwissel die een landbouwpad kruiste om van het ene water naar het andere water te gaan.

Aangezien het een grote dikke modderbrei was waren er ook nog wel wat sporen te zien, waarvan ik vermoed dat het beversporen zijn.

Ben er nog niet zeker van omdat ik nog niet echt referenties op internet heb gevonden als vergelijk. Ik plaats ze hier toch maar in de hoop dat iemand er wat over kan zeggen.
Deze afdruk was zeer duidelijk zichtbaar, maar of het ook echt een bever is betwijfel ik eigenlijk. Dus wie het weet mag het zeggen.

Ook deze vreemde afdruk kwam ik tegen bij de beverwissel. Lijkt wel een kleine voet met maar drie tenen. Uiteraard zijn de sporen ook mogelijk misvormd door het landbouwverkeer wat er na die tijd gereden heeft.

Dit soort sporen kwam ik echt tussen de twee kanten van het landbouwpad tegen. Dit zijn dus zeer waarschijnlijk wel beversporen. Door de diepe groeven veroorzaakt door de landbouwvooertuigen en de zeer drasse ondergrond kostte het de bevers enige moeite om over te steken, gezien de uitglijsporen en de nagels.

In het eerst deel van de bervweblog, had ik het over zoetwatermosselen of zwanenmosselen. Ook deze keer kwam ik er hier velen van tegen. Bijgaand eentje die al leeg was. Heb echter geen idee of dit nu het werk van de bevers is of niet. Denk zelf eigenlijk van niet omdat bevers volgens mij alleen plantaardig voedsel eten.

Als laatste kwam ik ook nog een gat in de grond tegen. Wat is daar nu bijzonder aan. Het lijkt er op dat dit een ingang zou kunnen zijn van een burcht. Alhoewel ik altijd begrepen had dat die onder water waren. Over een lengte van zo'n 80 cm liep het als een soort glijbaantje waarna het zo'n 30 cm vrijwel loodrecht naar beneden liep en het water in ging. Of eigenlijk de gang stond min of meer onder water. Het was duidelijk dat er wel eens iest gelopen had, het gras was plat en liep richting het gat in de grond. Lijkt dus ook wel weer zo'n glijbaan. Helaas geen zaklamp bij me om eens verder in het gat te kijken, dat doe ik een volgende keer.

Helaas moest ik na het ontdekken van dit gat plotseling weg zodat de tijd ontbrak om verder te zoeken, maar dat bewaren we dan voor een volgende keer. Al met al vond ik het toch weer een geslaagde middag, met weer een hoop nieuw dingen en dan vergeet ik nog de zilverreiger die ik de schrik van zijn leven bezorgde en welke dus luid schreeuwend er van door ging. Sorry old boy.

Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl